รู้ตัว อยู่บ้างไหมเธอ
ว่าเธอทำให้หัวใจฉันวุ่นวาย
ที่แล้วมา ที่ใกล้ชิดกัน
ที่ฉันจ้องตา มีความหมาย
รักฉันบ้างรึเปล่า ที่อยากถามแม้ว่าฉันกลัวคำตอบนั้น
ถ้าทิ้งไว้เนิ่นนาน กว่านี้ฉันคงเก็บไว้ไม่ได้
ก็มีเพียงคำวิงวอน ที่จะใช้มาอ้อนวอน
ให้เธอรู้ว่าฉันรอเธออยู่
รอคำนั้นเธอจะบอก ได้ยินออกจากปาก
ว่าเธอรัก เหมือนที่ฉันไม่เคยหยุดรักเธอ
ก็มีเพียงคำวิงวอน ที่จะใช้มาขอร้อง
ว่าอย่ารักคนอื่นได้ไหมเธอ
หากว่าไม่รังเกียจ ก็ช่วยพิจารณา
ว่าตัวฉันที่สมควรได้รักเธอ
อยากสมหวังเหมือนคนอื่น
ฉันกลัว เข้าข้างตัวเอง ที่แอบคิดว่าเธอเองก็มีใจ
ที่แล้วมา ที่ฉันรู้สึก ไม่ใช่คิดเอง ใช่ไหม
รักฉันบ้างรึเปล่า ที่อยากถามแม้ว่าฉันกลัวคำตอบนั้น
ถ้าทิ้งไว้เนิ่นนาน กว่านี้ฉันคงเก็บไว้ไม่ได้
ก็มีเพียงคำวิงวอน ที่จะใช้มาอ้อนวอน
ให้เธอรู้ว่าฉันรอเธออยู่
รอคำนั้นเธอจะบอก ได้ยินออกจากปาก
ว่าเธอรัก เหมือนที่ฉันไม่เคยหยุดรักเธอ
ก็มีเพียงคำวิงวอน ที่จะใช้มาขอร้อง
ว่าอย่ารักคนอื่นได้ไหมเธอ
หากว่าไม่รังเกียจ ก็ช่วยพิจารณา
ว่าตัวฉันที่สมควรได้รักเธอ
อยากสมหวังเหมือนคนอื่น
ก็มีเพียงคำวิงวอน ที่จะใช้มาอ้อนวอน
ให้เธอรู้ว่าฉันรอเธออยู่
รอคำนั้นเธอจะบอก ได้ยินออกจากปาก
ว่าเธอรัก เหมือนที่ฉันไม่เคยหยุดรักเธอ
ก็มีเพียงคำวิงวอน ที่จะใช้มาขอร้อง
ว่าอย่ารักคนอื่นได้ไหมเธอ
หากว่าไม่รังเกียจ ก็ช่วยพิจารณา
ว่าตัวฉันที่สมควรได้รักเธอ
อยากสมหวังเหมือนคนอื่น